Сказка про кожанасыр

Қожа көшеде адасып жүрген бір қойды ұстап, сойып алады. Оны бір жолдасына сыр ғып айтады. Жолдасы:
— Қияметке барғанда не деп жауап бересің? — дейді.
— Танамын, мен жеген жоқпын деймін.
— Жоқ, тана алмайсың, қойдың өзі келіп куә болады.
— Онда тіпті жақсы, ұстап алып, иесіне қайтарып беремін, — депті Қожекең.


***
Қожекең басына сәлдесін орап, көшеде келе жатады. 
Біреу аптыға жүгіріп келіп:
— Мына хатты оқып беріңізші! — деп өтініпті.
— Мен хат танымаймын.
— Ендеше неге басыңызға сәлде орайсыз?
— Е, мәселе сәлде де болса, мә, басыңы ора да, хатыңды оқып ала ғой, — депті оған Қожекең.


***
Хан Қожанасырды шақырып алып, алдына ақша қойыпты да былай депті;
— Қожеке, мынау бір сом мен бір тиын. Осының қайсысы көп, соны айтшы?
Қожа ойланып тұрып:
— Әрине, бір тиын көп, — депті. Таң қалған хан:
— Неге бір тиынды көп дейсің? Себебін айтшы?
— Себебі, бір сом дегенде алты әріп бар. Ал бір тиын дегенде жеті әріп бар. Өзіңіз айтыңызшы, алты көп пе, жеті көп пе?..